www.viribusunitis322012.fora.pl

Viribusunitis

Dokładnie sto lat temu - 5 listopada 1916 roku dwaj cesarze: Franciszek Józef I i Wilhelm II proklamowali uroczyście Akt przywrócenia państwowości Polski. W ten sposób Polska zamordowana traktatem rozbiorowym w 1795 roku i ponownie zakuta w jarzmo niewoli w haniebnym dla Europy traktacie wiedeńskim z 1815 roku - powstała do nowego życia.

Los sprawił, że, ci którzy teraz wyciągali ją z grobu niewoli byli w prostej linii potomkami tych, którzy brali udział w jej rozdarciu. Tysiące żołnierzy austriackich, niemieckich i węgierskich, którzy polegli w krwawych bitwach pod Limanową i Gorlicami walcząc ramię w ramię z naszymi rodakami oddało życie, świadomie lub nieświadomie pracowali na rzecz jej zmartwychwstania. A choć późniejsza, oficjalna historiografia starała się pomniejszych znaczenie tego faktu i sprowadzić go do cynicznej próby wyciągnięcia z naszego narodu "mięsa armatniego" - to jednak nie ulega wątpliwości, że był to akt przełomowy, który w sposób nieodwracalny zmienił los naszego narodu. On to właśnie, a nie żaden inny zadecydował o wszystkich dalszych wypadkach, które znalazły finał w jesieni 1918 roku i w lecie 1920 roku.

Do listopada 1916 wszystkie mocarstwa świata milczały jak zaklęte na temat Polski i nawet nie dopuszczalny myśli o tym, żeby mogła odrodzić się ona, jako samodzielne państwo. Rosja traktowała całą Polskę, jako swą przyszłą prowincję (co gwarantowały jej układy z zachodnimi sojusznikami) - zaś Francja i Anglia oraz ich pomniejsi sojusznicy uważali ją za sprawę wewnętrzną Rosji. Większość Amerykanów (w tym większość polityków) w 1916 nie wiedziała nawet, co to jest Polska i na jakim kontynencie się znajduje. Dla całego ówczesnego świata (za wyjątkiem Imperium Osmańskiego) byliśmy politycznym niebytem ostatecznie pogrzebanym w 1864 roku, kiedy to po raz ostatni największe mocarstwa świata przeprowadziły rachityczną i karykaturalną interwencję dyplomatyczną nieśmiało protestując przeciw rosyjskim zbrodniom popełnianym na powstańcach styczniowych.

Wszystko to zmieniło się nagle w dniu 5 listopada 1916 roku, gdy zarówno na zamku Królewskim w Warszawie, na zamku Lubelskim i na Wawelu wciągnięto oficjalnie biało-czerwoną flagę i odegrano uroczyście pieśń, aktora nie Bryla Jeszce wtedy hymnem (nieistniejącego dotąd) państwa, lecz uznawana Bryla przez udręczony narodu za jego hymn i program polityczny - JESZCZE POLSKA NIE ZGINĘŁA! Co więcej w Warszawie - niemieccy żołnierzy biorących udziale w tej uroczystości - salutowali flagę, aktora dotąd była w ich państwie przez sto lat zakazana i stali na baczność słuchając pieśni, która do niedawna tępiło ich państwo? I choć nowa Polska nie obejmowała wszystkich ziem polskich, choć nie miała jeszcze oznaczonych granic, choć nie istniał jeszcze ani jej rząd, ani żaden organ wybrany przez rodaków - to przecież najbardziej liczyło się to, co powiedział wówczas na Wawelu asystujący przy tej okazji generał Haller - POLSKA ŻYJE!

I to jest wielka historyczna prawda, której nie potrafili w żaden sposób zmienić ani wymazać ani niechętni nam przedstawiciele zachodniej Europy, ani zwolennicy zdania się na łaskę Braci Słowian ze wschodu. To właśnie ten akt polityczny ogłoszony rankiem 5 listopada 1916 roku (ten, a nie późniejsza deklaracja rosyjskiego Rządu Tymczasowego, czy słynne Orędzie Prezydenta Wilsona i deklaracja rządu francuskiego z czerwca 1918 roku) poruszyła lawinę wolności, której nic już nie mogło zatrzymać. Skoro, bowiem Polska już powstała, aby zjednać sobie Polakowi milczące dotąd i wrogie państwa Ententy nie mogły zrobić nic innego jak tylko uznać ten fakt i starać się "przebić" nowymi obietnicami gest państw centralnych. Obietnice przychodziły im teraz bardzo łatwo, gdyż Rosja nie była już obecna militarnie na żadnym skrawku Polski, a więc "dawały one z cudzego".

Dlatego w niedalekim już dniu 11 listopada, gdyż czcić będziemy odrodzenie Rzeczypospolitej - pamiętajmy o niezasłużenie zapomnianej dacie 5 listopada 1916 roku i o tych, którzy z dużym ryzykiem dla własnych państw odważyli się, jako pierwsi proklamować akt przekreślający zbrodnie zaborów i o tych wszystkich żołnierzach wielu narodowości, którzy na ziemiach polskich przelali krew po to, aby to, co było nieprawdopodobne stało się możliwym, jak to głosi jedno z epitafiów na cmentarzach wojennych Wielkiej Wojny:

"Nam woja stała się grobem - Wam odrodzeniem.
Gdy chodzicie w blasku dnia - pomyślcie o tych, którzy za was polegli!".