www.viribusunitis322012.fora.pl

Kaiserin

[link widoczny dla zalogowanych]

Zofia Fryderyka Dorota Wilhelmina Wittelsbach, Sophie Friederike Dorothea Wilhelmine, matka cesarza Franciszka Józefa I, ur. 27 stycznia 1805 w Monachium zm. 28 maja 1872 w Wiedniu - arcyksiężna austriacka, księżniczka bawarska, córka króla Bawarii Maksymiliana I i królowej Karoliny Fryderyk – zwana „jedynym mężczyzną rodu Habsburgów”. Jej siostrą bliźniaczką była królowa Saksonii - Maria Anna Wittelsbach, zaś drugą – Ludwika, żona księcia Maksa Bawarskiego, matka Sissi.
4 listopada 1824 poślubiła w Wiedniu młodszego syna cesarza Franciszka I - arcyksięcia- Franciszka Karola. Choć wcześniej była ponoć bezpłodna, wyleczyła się i miała z nim 6 dzieci:
· Franciszka Józefa (1830-1916 - cesarza Austrii,
· Maksymiliana Ferdynanda Józefa (1832-1867) - cesarza Meksyku
· Karola Ludwika (1833-1896) - arcyksięcia, następcę tronu w latach 1889-1896, ojca Franciszka Ferdynanda i Ottona, dziadka cesarza Karola I.
· Marię Annę (1835-1840) - arcyksiężną,
· syna, który urodził się martwy (1840),
· Ludwika Wiktora (1842-1919) - arcyksięcia.
Ponieważ po przybyciu na dwór Habsburgów zaprzyjaźniła się arcyksięciem Franciszkiem (Napoleonem II, synem cesarza Napoleona i Marii Ludwiki) krążyły plotki, że Franciszek Józef i Maksymilian są w rzeczywistości jego synami i wnukami Wielkiego Napoleona. Były to jednak jedynie plotki nie jamce cech prawdopodobieństwa (chociażby dlatego, że arcyksiężna urodziła ostatniego syna w 10 lat po śmierci księcia Reichstadtu).
Za panowania słabowitego i bezdzietnego cesarza Ferdynanda I Dobrotliwego (1835-1848) uważana była za matkę następcy tronu i wywierała znaczny wpływ na sprawy państwa utrwalając w nim neoabsolutyzm.
W czasie Wiosny Ludów nakłoniła bezradnego cesarza Ferdynanda do abdykacji na rzecz swego pierworodnego syna Franciszka Józefa I z pominięciem swego męża Franciszka Karola i faktycznie sprawowała wraz z nim rządy w pierwszym dziesięcioleciu panowania. Pragnęła umocnić sojusz z Rosją, w której upatrywała niezawodna sile zdolna powstrzymać każda rebelie i dlatego była najprawdopodobniej inicjatorką interwencji cara Mikołaja I na Węgrzech. Otaczała sie arystokracją niemiecką i czeską. Do Węgrów czuła niechęć i nigdy się jej nie wyzbyła.
Rządziła nie tylko na dworze cesarskim, ale również w domu Habsburskim, decydowała o wszystkich ślubach w rodzinie. Jej pomysłem był ślub Franciszka i własnej siostrzenicy Heleny Bawarskiej. Jednak w tym wypadku cesarz nie posłuchał matki i ożenił się z siostrą Heleny, Elżbietą Bawarską., Z która na skutek zasadniczej różnicy charakterów szybko popadła w konflikt. Zofia przywiązana do form zewnętrznych i niewzruszonego rytuału stała się dla Elżbiety symbolem skrępowania i niewoli. Teściowa zdołała początkowo osiągnąć przewagę na Elżbietą, a nawet odebrać jej wychowanie kolejnych dzieci, którymi zresztą opiekowała się dobrze, lecz z biegiem czasu Elżbieta zaczęła zdobywać coraz większy wpływ na męża przekształcać imperium w kierunku zupełnie nieakceptowanym przez Zofię. Ostatecznie arcyksiężna wycofała się z życia dworskiego po zabiciu jej syna Maksymiliana. Zmarła 28 maja 1872 roku na guza mózgu.